Jedi-Ritter

Lisa saß allein an einem Tisch in einem türkischen Restaurant und beobachtete hinter der Glasscheibe die Passanten auf der Straße. Liam war spät dran. Sie hatte bereits den Geschmack der Besitzer in Sachen Inneneinrichtung eingeschätzt, studierte die Speisekarte und bestellte die größte Kalorienbombe unter den angebotenen Süßigkeiten: İrmik helvasıi, oder süßer Maisgrieß mit Pinienkernen. Nachdem Marie ihr eine Woche lang die Energie entzogen hatte, konnte sie jede Menge Kalorien aufnehmen.  Sie trank einen Schluck Tee aus dem formschönen Glas und blickte in Richtung der halb geöffneten Tür zum hinteren Teil des Restaurants und da entdeckte sie Liam, der mit jemandem vom Restaurant-Personal sprach. Ein Junge mit einer Kochmütze, nicht älter als zwanzig.  Aus der Ferne konnte Lisa nur Pantomime beobachten. Nicht allzu lange, denn nach einer Weile schob Liam den Jungen hinein und sie verschwanden beide im Hinterzimmer. Die Zeit verging, Lisa beendete ihr Dessert und begann langsam die Geduld zu verlieren. Noch länger und sie wäre weg von hier gegangen.  Liam tauchte schließlich wieder in der Tür aus dem Hinterzimmer auf. Er strich sich mit der Hand die Haare auf dem Kopf glatt, dann lockerte seine Kiefer und löschte die restliche Wut aus seinem Gesicht. Er ging hinaus in das Restaurant und suchte mit seinen Augen nach Lisa.  

„Hallo, ich hoffe, du wartest nicht lange?“

„Halwa gegessen. Tee fast getrunken“, sagte Lisa und warf einen bedeutungsvollen Blick auf ihr Glas und ihren Teller.

„Entschuldigung. Ich hatte etwas mit dem Restaurant-Personal zu tun.“

„Das ist mir aufgefallen.“

„Oh, er war …“

„Lass mich raten!“, unterbrach Lisa ihn. „Einer dieser lästigen jugendlichen Mandanten.“

„Ganz genau“, erwiderte er mit einem deutlichen Lächeln der Zufriedenheit auf seinem Gesicht. Ihre Worte waren sehr zu seinen Gunsten, er brauchte nichts zu erklären. Er setzte sich Lisa gegenüber. Sie beobachtete ihn schweigend, während sie versuchte, sein Verhalten zu begreifen. Er ließ sie auf sich warten – dieser Fall mit dem jungen Koch konnte sicher warten. Nicht einmal eine wärmende Geste zur Begrüßung, als ob nichts geschehen wäre. Beherrschung, Lockerheit, Distanz. Es war nicht so, wie Lisa es sich vorgestellt hatte.

 „Dein Lieblingsplatz?“, fragte sie.

„Gerade erst entdeckt.“

Der Kellner trat an den Tisch heran. Liam fragte Lisa, ob sie noch einen Wunsch hätte.  Er bestellte sich einen türkischen Kaffee.

„Ja, noch ein Gläschen von dem leckeren Tee!“

„Türkischer Tee ist eine starke Droge.  Bis zum Morgen machst du kein Auge zu. Ich garantiere es“, sagte Liam leichthin, als der Kellner wegging.

„Vielleicht habe ich gar keine Lust …“, erwiderte sie und sah ihm in die Augen, um ihn aus seiner, wie sie glaubte, gespielten Ruhe aufzurütteln. „Ich habe den Brief gelesen, den du mir hinterlassen hast. Das war schön.“

„Das freut mich“, erwiderte er, und es erschien für einen Moment Lebendigkeit in seinem Gesicht, ein kurzes Blitzen in seinen Augen. Doch er wechselte, schnell das Thema. „Wie geht es deiner Schwester?“

„Nach allem, was in letzter Zeit passiert ist, nach achtzehn Stunden Geburtswehen …  da gibt es nicht viel zu sagen.“

„Ja, natürlich. Was ist mit dem Baby?“

„Es geht ihm gut. Er hat zehn Punkte auf der Apgar-Skala bekommen.“

„Ein Junge! Opa ist glücklich.“

„Ja, das ist er. Sehr“, erwiderte Lisa, und ihre Gesichtszüge verhärteten sich sofort, als sie mit halber Stimme zu sich selbst, nicht zu Liam hinzufügte: „Vorläufig.“

Liam sah sie mit fragenden Augen an.

Das Bild ihres Vaters, wie er heute Morgen mit Mila Girlanden und Luftballons im Haus aufhängt, und das Wissen, was sie ihm, der ganzen Familie, mitteilen müsste, dazu Georgs Reaktion und der Rest. Daran wollte sie jetzt aber nicht denken und kehrte zum Grund des Treffens zurück.

 „Macht nichts. Du wolltest mich ja nicht nur sehen, um über Marie zu reden.“

„Nein. Ich hab dich hergebeten, weil ich mit dir über Florian reden wollte.“

„Florian …“ Lisa ließ die Luft aus ihren Lungen, dann sprach sie in leichtem Nachdenken: „Er war für mich immer der Mann, der auf der hellen Seite der Macht steht.“

„Jedi-Ritter.“¹

„Leider ist Skywalker auf die dunkle Seite der Macht gewechselt und wurde zu Darth Vader.“²

„Nun, das ist ein Grund zum Hass“,  erwiderte Liam mit einem Hauch von Ironie.

Der Kellner brachte ihre Bestellung. Lisa schob die Teller mit den Kandis und der Rosenmarmelade beiseite.  Sie hatte genug von den Süßigkeiten. Die Unterhaltung entspannte sich jedoch und Lisa vergaß den unangenehmen Eindruck, den sie zu Beginn des Treffens gehabt hatte.

„Kein Zucker?“

„Türkische süße Speisen passen besser zu bitteren Getränken“, erwiderte sie und schmatzte mit den Lippen.

Liam zuckte leicht mit den Schultern und machte ein Gesicht, als ob er nicht verstehen würde. Ohne Hemmungen schüttete er die gesamte Portion seiner und Lisas Kandis in seine Mini-Kaffeetasse. „Manche Menschen trinken Kaffee mit Zucker, andere wiederum Zuckerdose mit Kaffee. Liam gehört eindeutig zu der letzteren Gruppe“, dachte Lisa amüsiert.

„Ich habe gedacht, nur Jungs interessieren sich für »Star Wars«“

„Na siehst du!“

„Dann weißt du auch, dass selbst Darth Vader irgendwann auf die helle Seite der Macht zurückgekehrt ist.“

„Nun ja … Aber Florian hat keinen Sohn, für den er das tun könnte.“

„Alles liegt vor ihm. Er ist noch nicht tot.“

„Das war knapp.“ Lisa wurde ernster und wandte ihr Gesicht dem Fenster zu.  Nach einem Moment sah sie Liam an und sagte in einem ganz anderen Tonfall, „Ich habe ihm wirklich das Schlimmste gewünscht. Aber nach dem, was passiert ist, … Ich hoffe, er kommt wieder auf die Beine.“

„Wenn es möglich sein soll, muss das Gespenst des Prozesses von ihm weggeschoben werden.  Ne bis in idem³. Das bestreitest du doch nicht, oder?“, sagte Liam und warf dann einen misstrauischen Blick auf Lisa.

„Natürlich nicht“, erwiderte Lisa schnell. Sie nahm einen Schluck Tee und fügte nach einem Moment: „Ich glaube, ich kann Magdalena überzeugen, die Aussage gegen Florian zurückzuziehen.   Ich kenne sie. Magdalene ist keine böse Frau.“

„Versteh mich nicht falsch, Lisa, aber ich muss Florians Verteidigung anführen, auch wenn sich Ritter letztlich als keine Mutter Teresa entpuppt. Und ich kann nicht viel tun, wenn er keinen Willen hat, selbst zu kämpfen.  Deshalb habe ich einen Vorschlag …“

„Ja?”

„Ich konzentriere mich auf Florians Verteidigung, und du kümmerst dich darum, dass seine Frau und seine Tochter ihn endlich unterstützen.“

„Willst du Mila als Zeugin aufrufen?“

„Ich glaube, du bist die Richtige, um sie darauf vorzubereiten.“

Lisa nickte. „Gut, aber was Karin betrifft, so fürchte ich, dass sie sich im Moment nicht auf Florians Seite stellen wird.“

„Warum nicht?“

„Ich kann es dir nicht erklären. Genauso wenig wie ich Karins Entscheidung beeinflussen kann.“

„Kannst du nicht oder willst du nicht?“  Liam warf Lisa einen kalten Blick zu.

Lisa antwortete darauf nicht.

„Das willst du nicht.“

Liam trank seinen Kaffee. Für ihn war die Sache damit erledigt. Er wusste, wo er stand und was er zu erwarten hatte, oder besser gesagt, was er nicht zu erwarten hatte. Florian gab sich falschen Illusionen hin. Er hingegen verschwendete nur seine Zeit. Er war enttäuscht von Lisa – und konnte sich auch dem sehr unangenehmen Gedanken nicht entziehen, ob sie nicht doch ein Interesse daran hatte, dass Florians Ehe völlig in die Brüche ging.  Die alte Wahrheit, dass derjenige, der sich keine Liebe leisten kann, sich immer Eifersucht leisten kann.⁴

„Ich muss zum Gericht gehen. In einer halben Stunde habe ich eine Verhandlung“, sagte Liam und   stand vom Tisch auf. „Ich gehe bezahlen.“

Es lag eine Kälte in der Luft. Auch Lisa war enttäuscht. „Das macht alles keinen Sinn. Es hat noch nicht einmal angefangen, und schon ist es vorbei“, dachte sie. Ihr tat etwas leid. Spontan versuchte sie aus einem Impuls heraus, die plötzliche Kälte, die wieder zwischen sie getreten war, zu durchbrechen.

„Übrigens, heute Abend findet im alten Weinkeller eine Verkostung statt. Vielleicht hast du Lust, mitzukommen?“

„Es tut mir leid, aber ich habe bereits andere Verpflichtungen.“

„Schade. Vielleicht ein anderes Mal.“

„Vielleicht“, erwiderte Liam unverblümt und gleichgültig. „Sag mir Bescheid, wenn du mit dieser Magdalene Ritter etwas erreichst.“

„Klar.“

Liam war bereits gegangen und Lisa war an der Tür, als der Kellner auf sie zustürmte und ihr erklärte, dass sie die Rechnung nicht bezahlt hatte. Lisa wurde rot.  Sie konnte es nicht glauben. Wäre sie zum Bezahlen gegangen, hätte sie kein Umstand gemacht und für zwei bezahlt. Hastig holte sie einen Schein aus ihrer Portemonnaies und sagte dem Kellner, er solle das Restgeld behalten. Wutentbrannt ging sie nach draußen. „Er hat es mit Absicht getan! Nicht genug damit, dass er mich gedemütigt hat, indem er mich auf sich warten ließ, jetzt auch noch mit dieser Rechnung!“, dachte sie wütend. Kaum war sie im Auto, holte sie ein gefaltetes Stück Papier aus ihrer Handtasche, das sie seit Tagen nicht mehr aus der Hand gegeben hatte.  Sie faltete es auf.

»Ich konnte nicht bleiben. Die Pflicht ruft. Aber in meinem Ozean voller Inseln: einsam und überfüllt; lustig und unheimlich; traurig und glücklich, fügte ich gerade eine verzauberte hinzu – Hubers Alp Für einen kurzen Moment habe ich mich bei dir wie Kay⁵ gefühlt, der aus dem Land des Eises zurückkehrt. Danke für diesen Moment, Lisa! Ich wünsche dir einen wunderschönen Tag, Liam.«

Der Schmetterling flog weg, die Illusionen waren vorbei. Einen Moment lang kämpfte sie gegen den Drang an, das Papierblatt aus dem Fenster zu werfen – gegen den Wind. Schließlich wich sie jedoch zurück und verstaute den Brief wieder in den Tiefen ihrer Handtasche. Immerhin war es der Beweis, dass sie nichts geträumt hatte, dass sie nicht verrückt geworden war. „Vielleicht hat er doch nicht aus Zerstreutheit für mich bezahlt? Schließlich hatte er es ja eilig!“ – versuchte sie immer noch gegen jede Vernunft, sein perfides Verhalten zu erklären. Das half. Lisa kühlte ihre Aufregung. Sie startete ihr Auto. Jetzt hatte sie andere, ernstere Sorgen – sie musste nach Hause kommen und ihre Familie über Maries Entscheidung informieren.

Die Situation war wie vor Monaten zwischen Marie und Georg, nur diesmal waren die Rollen vertauscht. Damals war Georg offen für ein neues Gefühl, eine Beziehung mit Marie, während sie eine Mauer aufbaute und alles tat, um jede Beziehung zwischen ihnen zu verhindern. Obwohl der Damm brach und der Fluss bereits raste, wollte Liam nicht in seine Strömung springen und mitschwimmen. Im Gegenteil, er war bereit, die Handbremse anzuziehen, um alles wieder in die alten, sicheren Bahnen seines Lebens zu lenken. Wie oft hat er seinem Herzen befohlen zu schweigen? Er wird es nicht mehr zählen. Wie leicht ist es, sich zu verlieben, und wie schwer ist es, diesem Gefühl zu glauben und ihm eine Chance zu geben. Er war voller Stolz, dass er einen Charakter hatte, der jedes Gefühl in sich unterdrücken konnte. Und obwohl manchmal irgendwo der Gedanke auftauchte, dass diese Situation auch die andere Seite der Medaille hatte, gab er sich nie zu, dass ihm wirklich der Charakter und der Mut fehlten, seinem eigenen Herzen die Stimme zu geben. Immer unter der Kontrolle der Vernunft, aber tatsächlich unter der Kontrolle der Angst und der eigenen Phobien. Infolgedessen war sein Leben eine Kurve von Verlusten und verpassten Chancen. Er war wie eine gut geölte Maschine, völlig ohne Geist. Eine lebende Leiche. Da Lisa der Vergangenheit bereits den Rücken gekehrt hatte, wollte sie weitermachen, musste aber schnell feststellen, dass sie niemanden hatte, mit dem sie gehen konnte.

Wieder das gleiche Problem: wie bringt man sie dazu, dass sie beide gleichzeitig dasselbe wollen?

---

^{1 Jedi-Ritter – (Wiki) Die Jedi handeln nach einem Kodex, der ihnen helfen soll, im Einklang mit der Macht zu leben und nach ihrem Willen zu handeln, sie nicht zu missbrauchen und somit nicht auf den Pfad der dunklen Seite der Macht zu gelangen. […] Außerdem haben Jedi über ihren eigenen Gefühlen zu stehen. Dies bedeutet keinesfalls, emotionslos zu handeln; die Jedi dürfen ihre Entscheidungen lediglich nicht aus Zorn, Trauer, Furcht oder Freude treffen. Sie müssen objektiv entscheiden, um dem Frieden zu dienen und ihn zu bewahren. Die Stärke der Jedi basiert auf den drei Säulen Disziplin, Wissen und der Macht.}

^{2 Darth Vader / Anakin Skywalker – eine der Hauptfiguren in der Star Wars Filmsaga. Der Vater von Luke Skywalker und Lea. Ursprünglich ein Jedi-Ritter wandte er sich unter dem Einfluss von Kanzler Palpatine der dunklen Seite der Macht zu und nahm den Namen Darth Vader an. Er führte zur Zerstörung des Jedi-Ordens und bei der Umwandlung der Republik in das Galaktische Imperium. Vor seinem Tod tötete er Imperator Palpatine, indem er seinen Sohn Luke Skywalker rettete, und kehrte so auf die helle Seite der Macht zurück}.

^{3 Ne bis in idem – lat.: nicht zweimal gegen dasselbe; verfassungsrechtlich garantierter Grundsatz des Strafverfahrensrechts, wonach niemand wegen derselben Tat auf Grund der allgemeinen Strafgesetze mehrmals bestraft werden darf. Eine herkömmliche Kurzformel für das Doppelbestrafungsverbot. Hier im allgemeinen Sinne. Liams Appell an Lisas Gewissen. Florian bezahlt bereits für seine Tat – das Leben hat ihn bestraft, als er bei einem Unfall in den Bergen eine Wirbelsäulenverletzung erlitt.  Er sollte nicht noch ein zweites Mal vom Gericht bestraft werden.}

^{4 Maria Dąbrowska, „Nächte und Tage“.}

 ^{5 Kay – ein Junge, dessen Herz von der Schneekönigin in einen Eisblock verwandelt wurde, als eine Glasscherbe eines verzauberten Spiegels sein Auge erwischte und in sein Herz eindrang. Gerda hat Kay im Land des Eises gefunden. Ihre aufrichtigen und heißen Tränen fielen auf Kays Brust und spülten das Stück Glas des zerbrochenen Spiegels, das die Ursache des ganzen Unglücks war, aus seinem Herzen.}

Rycerz Jedi

Lisa siedziała sama przy stoliku w tureckiej restauracji i przyglądała się zza szyby przechodniom na ulicy. Liam się spóźniał. Oceniła już gust właścicieli, jeżeli chodzi o wystrój wnętrza, przestudiowała kartę menu i zamówiła największą bombę kaloryczną pośród słodkości proponowanych w karcie i İrmik helvasıi, czyli chałwę z kaszy manny. Mogła wchłonąć każdą ilość kalorii — Marie obrała ją z tygodniowej energii. Upiła herbaty z kształtnej szklaneczki i rzuciła okiem w kierunku na wpółotwartych drzwi na zaplecze restauracji i wtedy dostrzegła Liama, jak rozmawiał z kimś z obsługi. Śniady chłopak w czapce kucharza, wiek nie więcej jak dwadzieścia lat. Z daleka Lisa mogła tylko pantominę obserwować. Nie za długo, bo po chwili Liam pchnął chłopaka do środka i obaj znikli we wnętrzu zaplecza. Czas płynął, Lisa dokończyła swój deser i powoli zaczynała tracić cierpliwość. Jeszcze trochę, a wyszłaby stąd. Liam w końcu na powrót ukazał się w drzwiach od zaplecza. Przygładził ręką włosy na głowie, rozluźnił szczęki i wygasił swoją twarz resztek wzburzenia. Wyszedł na restaurację, odszukał Lisę wzrokiem.

– Cześć! Mam nadzieję, że długo nie czekasz? – zapytał, jednocześnie wzrokiem obejmując pustą zastawę na stoliku.

– Chałwa zjedzona. Herbata w połowie wypita. – Lisa rzuciła wymowne spojrzenie na szklankę i talerzyk.

– Przepraszam. Miałem coś do załatwienia z… obsługą.

– Zauważyłam.

– Och, to był…

– Niech zgadnę! — przerwała mu Lisa — Jeden z tych kłopotliwych młodocianych klientów z urzędu.

– Dokładnie. – odparł z wyraźnym uśmiechem zadowolenia na twarzy.

Jej słowa były mu bardzo na rękę, nie musiał niczego wyjaśniać. Usiadł naprzeciwko Lisy. Ona przyglądała mu się w milczeniu, próbując jednocześnie rozgryźć jego zachowanie. Kazał jej czekać na siebie — ta sprawa z tym gówniarzem z obsługi na pewno mogła poczekać. Nawet jednego cieplejszego gestu na przywitanie, jakby nic się nie wydarzyło. Spokój, luz, dystans. Nie tak to sobie wyobrażała.

– Ulubione miejsce? – zapytała.

– Dopiero odkryte.

Kelner podszedł do stolika. Liam spytał Lisę, czy ma ochotę na coś jeszcze.  Sam zamówił sobie kawę po turecku.

– Jeszcze jedna szklaneczka tej pysznej herbaty!

– Herbata po turecku mocna rzecz. Do rana nie zmrużysz oka. Gwarantuję. – powiedział lekko Liam, kiedy kelner się oddalił.

– Może wcale nie chcę… – odparła i spojrzała mu w oczy, próbując wytrącić go z tego, jak wierzyła, udawanego spokoju. –  Przeczytałam wiadomość, którą mi zostawiłeś. To było miłe, co napisałeś.

 – Cieszę się. – odparł, a na jego twarzy pojawiło się na moment ożywienie, w oczach krótki błysk. Szybko jednak zmienił temat. – Jak tam twoja siostra?

– Po tym wszystkim, co się ostatnio wydarzyło, po 18-godzinnym porodzie… Co tu wiele mówić.

– Oczywiście.  A dziecko?

– Z nim wszystko w porządku. Dostał 10 w Apgar.

– Chłopak! To się dziadek cieszy.

– Tak. Bardzo. –  odpowiedziała Lisa, jej rysy natychmiast stężały, gdy bardziej do siebie, jak do Liama dodała półgłosem – Jeszcze.

Liam spojrzał na nią pytającym wzrokiem — Jeszcze?

Obraz ojca wieszającego wraz z Milą dziś rano girlandy i balony w domu oraz świadomość, co będzie musiała mu i reszcie rodziny zakomunikować, reakcja Georga na sugestię przejęcia całkowitej opieki nad synem, cała reszta. Nie chciała jednak teraz o tym myśleć, wróciła do powodu spotkania.

– Nieważne. Przecież nie chciałeś się ze mną widzieć po to, żeby rozmawiać o Marie.

– Nie. Prosiłem cię o to spotkanie…, bo chciałem porozmawiać o Florianie.

– Florian…  – Lisa wypuściła powietrze z płuc, po czym odezwała się w lekkim zamyśleniu — On zawsze był dla mnie tym, co stoi po tej jasnej stronie mocy.

–  Rycerz Jedi¹.

– Właśnie. Niestety Skywalker przeszedł na ciemną stronę mocy i przemienił się w Darth Vadera².

–  No, to jest powód do nienawiści. – odparł Liam z lekką ironią.

Kelner przyniósł zamówienie. Lisa odsunęła na bok talerzyk z kandyzem i różanymi konfiturami. Po wstawce z Marie zemdliło już ją od nadmiaru cukru. Jednak rozmowa rozluźniła się i pozwoliła Lisie zapomnieć o nieprzyjemnym wrażeniu z początku spotkania.

– Nie słodzisz?

 – Słodzę. Tureckie specjały lepiej jednak popijać gorzkimi napojami. – odparła i skrzywiła wymownie usta.

Liam wzruszył lekko ramionami i zrobił minę, jakby nie rozumiał. Bez krępacji wsypał całą porcję swojego i Lisy kandyzu do swojej mini filiżanki z kawą. „Jedni piją kawę z cukrem, inni cukiernicę z kawą. Liam najwyraźniej należy do tej drugiej grupy” – pomyślała Lisa z lekkim ubawem.

– Myślałem, że tylko chłopaki interesowały się „Gwiezdnymi wojnami”.

– A widzisz!

– To wiesz też, że nawet Darth Vader ostatecznie powrócił na tę jasną stronę mocy.

–  Niby tak…, ale Florian nie ma syna, dla którego by to zrobił.

– Wszystko przed nim. Jeszcze nie jest martwy.

– Niewiele brakowało. – Lisa spoważniała, obróciła twarz w kierunku okna.  Po chwili spojrzała na Liam i opowiedziała zupełnie innym tonem — Naprawdę życzyłam mu wszystkiego, co najgorsze. Jednak po tym, co się stało… mam nadzieję, że z tego wyjdzie.

 –  Tylko, jeśli ma to być możliwe, to trzeba od niego odsunąć widmo procesu.  Ne bis in idem^3. Chyba nie kwestionujesz tego? – Liam rzucił uważne spojrzenie na Lisę.

 – Oczywiście, że nie. – odparła szybko Lisa. Upiła łyk  herbaty i  po chwili dodała — Myślę, że mogę, że potrafię przekonać Magdalene do wycofania oskarżenia. Znam ją. To nie jest zła kobieta.

 – Nie zrozum mnie źle Lisa, ale ja muszę prowadzić obronę Floriana, nawet jeśli Ritter ostatecznie nie okaże się Matką Teresą. I nic nie zdziałam, jeśli on sam nie będzie miał woli walki o siebie. Dlatego mam propozycję…

– Tak?

– Ja skupię się na obronie Floriana, a ty postarasz się, żeby jego żona i córka dały mu wreszcie wsparcie.

– Będziesz wzywał Milę na świadka?

– Myślę, że jesteś właściwą osobą, by ją do tego przygotować.

Lisa pokiwała głową.

– Jednak, co do Karin, to obawiam się, że ona teraz nie stanie po stronie Floriana.

– Dlaczego?

– Nie mogę ci tego wyjaśnić.  Tak jak nie mogę wpływać na decyzję Karin.

– Nie możesz, czy nie chcesz?  –  Liam wbił w Lisę chłodne spojrzenie.

Lisa nic nie odpowiedziała.

– Nie chcesz. 

Liam dopił kawę. Dla niego sprawa była załatwiona. Wiedział, na czym stoi i czego się może spodziewać, czy raczej, czego nie powinien się spodziewać. Florian robi sobie złudzenia, a on tylko traci swój czas. Był rozczarowany Lisą — nie potrafił też uciec od bardzo nieprzyjemnej myśli, czy ona jednak nie jest zainteresowana, żeby małżeństwo Floriana rozpadło się kompletnie.  Niestety, znowu stara prawda przypomniała o sobie, że kogo nie stać na miłość, tego zawsze stać na zazdrość⁴.

– Muszę jechać do sądu. Za pół godziny mam rozprawę. Pójdę zapłacić. – powiedział i wstał od stolika.

Powiało chłodem. Lisa też była rozczarowana. „Wszystko bez sensu. Jeszcze się dobrze nie zaczęło, a już się skończyło”. – pomyślała. Zrobiło się jej czegoś żal. Nagle pod wpływem impulsu spróbowała na koniec przełamać ten chłód, który ponownie wstąpił pomiędzy nich.

– Przy okazji, w starej winiarni jest dziś wieczorem degustacja. Nie masz czasem ochoty?

– Przykro mi, ale już mam inne zobowiązania.

– Szkoda. Może innym razem.

– Może. — odparł Liam bezbarwnie, obojętnie — Daj znać, jak coś wskórasz z tą Ritter.

– Jasne.

Liam już wyszedł, a Lisa była przy drzwiach, gdy podbiegł do niej kelner, oświadczając, że nie zapłaciła za ciastko z herbatą. Lisa poczerwieniała. Nie mogła uwierzyć. Gdyby ona poszła zapłacić, to nie robiłaby ceregieli i zapłaciła za dwoje. Pośpiesznie wyjęła banknot z portfela, kazała kelnerowi resztę zatrzymać. Wyszła na zewnątrz purpurowa ze złości. – Zrobił to celowo! Nie dość, że upokorzył mnie czekaniem na siebie, to jeszcze teraz tym rachunkiem! – pomyślała wściekła. Ledwie też wsiadła do swojego samochodu, jak wyjęła z torebki poskładaną kartkę, z którą nie rozstawała się od wielu dni. Rozłożyła.

Nie mogłem zostać. Obowiązki wołają. Jednak na moim ocenie pełnym wysp: samotnych i przeludnionych; śmiesznych i strasznych; smutnych i szczęśliwych dopisałem właśnie jedną zaczarowaną – Hubers Alp. Przez jedną krótką chwilę sprawiłaś, że poczułem się jak ten Kaj⁵ powracający z Krainy Lodów. Dzięki za tę chwilę, Lisa! Miłego dnia. Liam.

Motyl uleciał, iluzje się skończyły. Przez chwilę mocowała się z chęcią wyrzucenia kartki za okno — na wiatr. Ostatecznie jednak wycofała się i schowała ją z powrotem na dno torebki. Była przecież dowodem, że nic jej się nie przyśniło, że nie zbzikowała. „Może jednak nie zapłacił przez roztargnienie, przecież się spieszył!” – próbowała jeszcze wbrew rozsądkowi tłumaczyć jego drańskie zachowanie. Pomogło. Lisa wychłodziła wzburzenie. Odpaliła samochód. Miała teraz inne, poważniejsze zmartwienia – musiała wrócić do domu i poinformować rodzinę o decyzji Marie.

Sytuacja jak sprzed miesięcy pomiędzy Marie i Georgiem. Tylko role odwrócone. Wtedy to Georg był otwarty na nowe uczucie, na związek z Marie, a ona budowała mur i robiła wszystko, żeby do żadnego związku między nimi nie dopuścić. Liam, choć tama puściła i rzeka już rwie, to nie chciał rzucić się w jej nurt i popłynąć z jej prądem. Przeciwnie — gotowy był chwycić za ręczny hamulec, byle wszystko wróciło na dawne — bezpieczne — tory w jego życiu. Ileż to razy nakazał swemu sercu milczenie? Sam już nie zliczy. Jakże łatwo się zakochać, a jak trudno uwierzyć w to uczucie i dać mu szansę. Pycha rozsadzała go, że ma charakter zdolny zdławić w sobie każde uczucie. I choć czasem pojawiła się gdzieś ta myśl, że ta sytuacja ma też drugą stronę medalu, to nigdy by się do tego przed sobą samym nie przyznał, że brak mu tak naprawdę charakteru i odwagi dać własnemu sercu dojść do głosu.  Zawsze pod kontrolą rozumu, faktycznie zaś w ryzach strachu i własnych fobii. W efekcie jego życie to była krzywa strat, utraconych szans. Był jak dobrze naoliwiona maszyna, wyzbyta zupełnie ducha. Żywy trup. Lisa, która odwróciła się już od przeszłości, chciała pójść dalej, szybko jednak zorientowała się, że nie ma z kim.  I znowu ten ambaras, żeby dwoje chciało naraz.

---

^{1.Jedi – w świecie wojen starożytny zakon skupiający „wrażliwych na Moc” W Zakonie Jedi wielką uwagę przywiązuje się do umiejętności panowania nad swymi emocjami, ponieważ niektóre z nich prowadzą na ciemną stronę Mocy i do upadku Jedi. Głównymi wrogami rycerzy Jedi na przestrzeni dziejów byli wywodzący się z łona Zakonu Lordowie Sithhów, posługujący się ciemną stroną Mocy i służący jej.}

^{2 Darth Vader/ Anakin Skywalker– postać fikcyjna, jedna z głównych postaci sagi filmowej Gwiezdne Wojny. Ojciec Luke’a Skywalker` a oraz Lei. Początkowo rycerz Jedi, pod wpływem kanclerza Palpatine’a przeszedł na ciemną stronę mocy i przyjął imię Darth Vader. Doprowadził do zniszczenia zakonu Jedi i w przekształcanie Republiki w Imperium Galaktyczne. Przed śmiercią zabił imperatora Palpatine’a, ratując swojego syna Luke`a Skywalkera i tym samym wrócił na jasną stronę Mocy}.

^{3 Ne  bis in idem – nie wolno karać dwa razy za to samo.}

^{4 Maria Dąbrowska, „Noce i dnie”.}

^{5 Kaj – chłopiec, któremu Królowa Śniegu zamieniła serce w bryłę lodu, gdy odłamek szkła z zaczarowanego lustra wpadł mu w oko i przeniknął do serca. Gerda odnalazła Kaja w Krainie Lodów. Jej szczere i gorące łzy spadły na piersi Kaja i wypłukały z jego serca kawałek szkła z rozbitego lustra, które było przyczyną całego nieszczęścia.}

Piosenka z dedykacją dla M&G und L&L – Kortez „Niby nic takiego” / Ein Lied für M&G und L&L – Kortez „Scheinbar nichts”

„Es scheint wie nichts, eine Nacht.
Nichts Großes, eine Nacht.
Nichts Wichtiges, eine Nacht.
Wie nichts, und doch… Nichts, und doch…”