Ein spiritueller Tanz mit der Göttlichkeit, oder Lisa und Karin beim Yoga für Schwangere.

Lisa und Karin hatten es bereits geschafft, sich in bequeme Kleidung umzuziehen und machten sich auf den Weg durch den Flur zum Yoga-Kursraum. Lisa trug eine weite, geblümte, lange Yoga-Hose, die an den Knöcheln in Bündchen endete, und einen blauen Sport-BH. Karin hingegen trug lange Leggings mit Schlangenhautmuster und schwarzen, breiten Paspeln, die ihre Oberschenkel an den Seiten verschlankten. Dazu zog sie ein lockeres, schwarzes, ärmelloses T-Shirt an. Jede der Debütantinnen verdeckte etwas, jede entblößte etwas mit ihrem Outfit. Sie blieben beide vor einem großen Spiegel stehen.

„Wie soll ich in diesen Strumpfhosen da reinkommen?“, sagte Karin mit Nachdruck und schaute in den Spiegel, „Meine Oberschenkel sind wie ägyptische Säulen. Zwei massive Blöcke.“

„Keine Sorge. Yoga formt die Figur. Meine Beine hingegen sehen schon aus wie zwei dünne Wiener Würstchen. Alle meine Kleider hängen an mir wie an einem Stock. Nur der BH sitzt noch fest.“

„Es muss ja einen gewissen Vorteil bringen, schwanger zu sein.“

„Komm schon, Schwester, Zeit, reinzugehen!“

In dem großen Raum mit den verspiegelten Wänden waren bereits etwa ein Dutzend Frauen in verschiedenen Schwangerschaftsstadien anwesend, dazu ein, in diesem Fall überraschenderweise, männliches Exemplar – ein Mann Mitte vierzig, leicht glatzköpfig, mit Brille, buntem T-Shirt und kurzen schwarzen Leggins. Der Yoga-Kursleiterin war noch nicht da. Karin und Lisa, die zum ersten Mal und ohne Matten hier waren, standen vorerst am Rand und schauten sich im Raum um und kommentierten natürlich alles untereinander. In der ersten Reihe der Hahn im Korb.

„Was macht dieser Typ hier?“, flüsterte Karin ihrer Schwester zu.

„Othello oder ein über engagierter werdender Papi?“

„Wahrscheinlich eher Letzteres. Du weißt schon, späte, lang ersehnte Vaterschaft.“

„Mhm, zehn Jahre lang hat man versucht, Nachwuchs zu bekommen, fünf IVF-Versuche hintereinander, und falls sie gläubig sind, vielleicht eine Pilgerfahrt nach Lourdes“, erwiderte Lisa verständnisvoll.

„Manche Männer sind so beunruhigt über den Zustand ihrer schwangeren Partnerin, dass sie sogar an morgendlicher Übelkeit leiden. Das hat sogar seinen eigenen Namen „Couvade-Syndrom.“

„Sag bloß nicht, dass ihnen auch die Brustwarzen wehtun?“

Beide Frauen brachen in Gelächter aus. In diesem Moment öffnete sich die Tür und ein rabenschwarzes Mädchen kam herein, das bunt gemusterte Leggings trug, die bis zu den Knien reichten, und ein enges schwarzes ärmelloses T-Shirt. Die Yogalehrerin entdeckte die neuen Teilnehmerinnen schnell und ging näher an sie heran.

„Sarah!“, rief eine sichtlich geschockte Lisa. „Was für eine Überraschung!“

„Hallo, Lisa!“, erwiderte die nicht weniger überraschte Sarah.

„Du gibst ja hier die Yogastunde!“

„Wie man sieht“, erwiderte die junge Frau und schaute sofort zu Karin, dann wandte sie sich an Lisa, „Es ist toll, dass du daran gedacht hast, deine schwangere Schwester herzubringen.“ Sie ging auch gleich zu Karin hinüber und schüttelte ihr zur Begrüßung die Hand, „Willkommen Karin beim Yoga!“

„Hallo, Sarah!“, erwiderte Karin und fügte hinzu, „Lisa hat nicht nur mich hergebracht. Sie hat sich selbst auch hergebracht.“

„Oh, du erwartest ein Baby!“

„Überrascht, nicht wahr?“

„Wieso?“, erwiderte Sarah, während sie versuchte, ihre eigene Verwirrung zu kontrollieren.

„Mach dir keine Gedanken, Sarah!“, sagte Lisa nachlässig, „Bis zum Ultraschall dachte ich auch, es sei nur eine Scheinschwangerschaft.“

Sarah hatte die Reste der Verwunderung in ihrem Gesicht bereits gelöscht, lächelte Lisa breit an, ging dann zu ihr hinüber und umarmte sie herzlich.

„Herzlichen Glückwunsch, Lisa!“

„Danke!“

„Wir haben keine Matten“, warf Karin sachlich ein.

„Die Auswahl an Yogamatten ist so groß, dass wir nicht wussten, was wir bestellen sollten“, fügte Lisa schnell hinzu.

„Keine Sorge, heute werdet ihr die Matten unter dem Fenster benutzen. Nach der Yogastunde gebe ich euch Tipps, was und wo ihr bestellen könnt.“

„Super!“

„Na, dann los geht’s!“

Lisa und Karin nahmen zwei Matten und breiteten sie auf dem Boden aus. Sarah begrüßte die Gruppe.

„Meine lieben werdenden Mamas, ich begrüße euch ganz herzlich zu einer weiteren Yogastunde!“, Sarah, die gerade den Hahn im Korb bemerkt hatte, hielt einen Moment inne, „Verzeihung, sind Sie auch schwanger?“, wandte sie sich an den Mann im Raum, „Allgemeine Yogastunden sind samstags und mittwochs. Heute haben wir Yoga für Schwangere. Vielleicht haben Sie unsere Website nicht richtig durchgelesen?“

Der Mann wurde nicht einmal peinlich berührt. Er lächelte die Yoga-Leiterin nur breit an.

„Oh, doch, ich bin mit dem Stundenplan sehr vertraut“, erwiderte er, legte daraufhin den Arm um die hochschwangere Frau, die neben ihm stand, und fügte hinzu, „Meine Frau und ich sind hier zusammen, weil wir zusammen schwanger sind.“

Sarah grunzte, „Also dann, willkommen!“

Lisa und Karin sahen sich an.

„Süß“, flüsterte Karin ihrer Schwester zu.

Lisa weitete die Augen, öffnete den Mund, seufzte, „Ich glaube, ich breche in Tränen aus.“

Währenddessen wandte sich Sarah wieder an die Yogateilnehmer:

„Ich sehe heute einige neue Teilnehmer. Bevor wir zum Kern der Sache, nämlich dem Yoga selbst, kommen, möchte ich ein paar einleitende Worte sagen. Wenn ich in kürzester Form sagen müsste, was Yoga für mich persönlich ist, würde die Antwort lauten, dass es meine große Liebe ist. Natürlich glaube ich fest daran, dass auch für Sie, liebe werdende Eltern, Yoga bald zu einer Liebe werden wird, die Ihnen nicht nur hilft, diese besondere Zeit des Wartens auf Ihren Nachwuchs leichter und erfüllter zu erleben, sondern die auch für immer bei Ihnen bleiben wird – für den Rest Ihres Lebens.“

„Ich stelle mir die große Liebe ein bisschen anders vor“, sagte Lisa flüsternd zu Karin.

„Ich frage mich, ob das Gefühl zumindest auf Gegenseitigkeit beruht?“

„Für den profanen Menschen ist Yoga einfach nur Dehnung. Aber für diejenigen, die seine Kraft erfahren haben, ist Yoga ein wahrer spiritueller Tanz mit der Göttlichkeit, wie Dr. Anodea Judith¹ es poetisch ausdrückte“, fuhr Sarah fort.

„Irgendetwas sagt mir, wenn wir nach diesem Tanz mit der Göttlichkeit zum Chor in die Kirche eintreten, wird man uns gleich heiligsprechen“, sagte Karin mit einem entsprechenden Gesicht zu ihrer Schwester.

„Mhm, santo subito!“, erwiderte Lisa mit einem Lachen, „Eine Heilige wird man vielleicht aus dir machen. Ich werde wohl eher auf den Scheiterhaufen geschickt.“

„Yoga findet immer dann statt, wenn man etwas bewusst, achtsam und absichtlich tut, ob man nun eine Asana ausführt oder nach einer Tasse Kaffee greift“, fuhr sie in ihrem Mini-Vortrag fort, „Yoga findet immer dann statt, wenn man seine innere Anmut verkörpert. Was könnte es Schöneres geben als das? Denn beim Yoga geht es entgegen der allgemeinen Meinung nicht um Selbstverbesserung, sondern um Selbstakzeptanz.“

„Nun, das gefällt mir!“, sagte Lisa zu Karin.

„Ich bin schon perfekt, ich muss mich nur noch akzeptieren“, erwiderte Karin.

„Um die Zartheit der einzelnen Asanas zu genießen, müssen Sie Ihren ganzen Körper entspannen. Zu Beginn legen Sie sich mit dem Gesicht zu mir auf den Rücken und richten Ihren ganzen Körper von den Zehen bis zum Scheitel aus. Verlängern Sie Ihr Steißbein in Richtung Ihrer Füße. Dann legen Sie Ihre Arme und Beine symmetrisch am Körper entlang und zeigen mit den Handflächen nach oben. Die Füße stehen hüftbreit und zeigen locker nach außen. Stellen Sie den Kopf in einer Linie durch die Körpermitte und strecken Sie den Nacken. Das Kinn sollte leicht zur Brust gezogen werden. Zum Schluss ziehen Sie die Schulterblätter so zusammen, dass sie nach unten zu den Füßen zeigen. Dies ist Ihr erstes Asana – Shavasana, oder Totenhaltung.“

Ein Gemurmel ging durch den Raum.

„Machen Sie sich bitte keine Gedanken über die Namen der Asanas! Sie sind recht merkwürdig, wenn auch nicht bedeutungslos“, antwortete Sara schnell auf dieses Gemurmel der Teilnehmer, „Nun konzentrieren Sie Ihre ganze Aufmerksamkeit auf Ihren Atem! Lassen Sie den Atem zum Faden werden, der Ihren Körper und Ihren Geist miteinander verwebt. So wie es Krishnamacharya so schön gesagt hat: »Nimm einen Atemzug und du wirst von Gott besucht werden; halte deinen Atem an und Gott wird bei dir bleiben. Atme aus, und du wird Gott besuchen. Halte einen leeren Atemzug an und du gibst dich Gott hin.«“

„Oh Gott!“, stöhnte Karin, „In welcher Sprache redet sie denn? Ist sie überhaupt normal?“

„Sarah ist ein bisschen verrückt nach allem, was gesund, bewusst und spirituell ist. Daher kommt auch das Yoga, Vega, Öko, usw.“, sagte Lisa ganz ruhig.

„Ein bisschen verrückt? – Lisa, sie ist völlig durchgeknallt!“

„Wie bei einer Buddhistin“, sagte Lisa verständnisvoll, „Aber wenn sie jemanden trifft, wird sie die ganze Metaphysik vergessen.“

„Wenn ich gewusst hätte, dass ich vielleicht eineinhalb Stunden hier liegen werde, wäre ich heute Nachmittag überhaupt nicht aus dem Bett aufgestanden!“

„Halt die Klappe, Karin, sonst werden wir gebeten zu gehen! Ich kann hier bis zur Entbindung in dieser Totenstellung liegen. Da ich das sicher nicht überleben werde, habe ich wenigstens schon mal einen Eindruck davon, wie es ist, eine Leiche zu sein.“

„Ziemlich angenehm“, erwiderte Karin mit einem glückseligen Gesichtsausdruck und nach einem Moment fügte sie hinzu: „Ich habe dich gewarnt, das letzte Kapitel über die Schwangerschaft nicht zu lesen!“

Währenddessen sprach Sarah mit sanfter und ruhiger Stimme weiter:

„Interessieren Sie sich jetzt dafür, was in Ihrem Inneren vor sich geht, genauso wie Sie sich normalerweise dafür interessieren, was im Außen geschieht. Eckhart Tolle hat zu Recht darauf hingewiesen, dass, wenn du das Innere richtig hinbekommst, dann wird sich das Äußere fügen. Denn die primäre Realität ist innen; die sekundäre Realität im Außen.“

„Nun, so dumm ist das gar nicht“, gabt Lisa zu.

„Vielleicht werde ich es doch nicht bereuen, hergekommen zu sein“, sagte Karin unerwartet ernst.

^{1. Dr. Anodea Judith, eine Autorität auf dem Gebiet der Integration des Chakren-Systems in therapeutische Systeme, ist Spezialistin für somatische Therapien, Psychologin und Yogalehrerin und leitet auch Workshops. Ihr Buch »Chakra Yoga. « war eine der Inspirationen für diese Mini-Szene.}

Duchowy taniec z boskością, czyli Lisa i Karin na jodze dla ciężarnych.

Lisa i Karin zdążyły już się przebrać w wygodne ubranie i przemierzały hol na salę zajęć. Lisa miała na sobie luźne kwieciste długie spodnie do jogi zakończone na kostkach nóg mankietami oraz błękitny sportowy stanik, a Karin długie leginsy, wzór à la wężowa skóra z czarnymi szerokimi lampasami, wyszczuplającymi po bokach oraz luźną czarną koszulkę bez rękawków. Każda z debiutujących jogistek coś tuszowała, każda coś eksponowała swoim strojem. Zatrzymały się obie przed dużym lustrem.

– Jak ja tam wejdę w tych rajtuzach? – rzuciła z emfazą Karin, spoglądając w lustro – Uda mam jak kolumny egipskie. Dwa masywne kloce.

– Nie przejmuj się. Joga rzeźbi figurę. Moje nogi za to wyglądają już jak dwie cienkie parówki. Wszystkie ciuchy na mnie wiszą jak na kiju. Tylko cyc-halter jeszcze dobrze siedzi.

– Jakiś profit z ciąży musi być.

– Chodź, siostra, czas zrobić wejście!

Na dużej salce z lustrzanymi ścianami było już obecnych jakiś tuzin kobiet w różnym trymestrze ciąży oraz jeden, o dziwo tu, męski rodzynek – mężczyzna w wieku około czterdziestu parę lat, lekko łysiejący, w okularach, ubrany w kolorowy T-shirt i krótkie czarne leginsy. Prowadzącej zajęcia jeszcze nie było. Karin i Lisa, które były tu pierwszy raz i bez mat, stanęły, póki co z boku i rozglądały się po salce oraz oczywiście komentowały wszystko między sobą. W pierwszym rzędzie rodzynka.

– A ten to jak się tu zabłąkał? – rzuciła szeptem do siostry Karin.

– Otello, czy nadmiernie zaangażowany przyszły tatuś?

– Raczej to drugie. Wiesz, późne, długo wyczekane ojcostwo.

– Mhm, dziesięć lat starań o potomka, pięć in vitro z rzędu, a jak wierzący, to może jeszcze pielgrzymka do Lourdes. – odparła Lisa ze zrozumieniem.

– Niektórzy tak się przejmują stanem swojej partnerki, że mają nawet poranne mdłości.

– Nie mów! Sutki też ich bolą?

Obie kobiety prasnęły śmiechem. Wtedy otwarły się drzwi i weszła instruktorka jogi – kruczo czarnowłosa dziewczyna, ubrana w kolorowe leginsy za kolana oraz czarny, obcisły T-shirt bez rękawów. Szybko zauważyła nowe uczestniczki. Podeszła bliżej do nich.

– Sara!? – zawołała wyraźnie zaszokowana Lisa. – A to ci niespodzianka!

– Cześć, Lisa! –  odpowiedziała jej niemniej zaskoczona Sara.

– To ty prowadzisz tu zajęcia?

– Jak widzisz.  — dziewczyna spojrzała na Karin, po czym zwróciła się do Lisy — Fajnie, że pomyślałaś o tym, żeby przyprowadzić tutaj swoją ciężarną siostrę.

Zaraz też podeszła do Karin i podała jej rękę na przywitanie – Witaj Karin na jodze!

– Cześć, Sara! — odpowiedziała Karin i dodała — Lisa nie tylko mnie tu przyprowadziła. Siebie – również.

– Och! Spodziewasz się dziecka!

– Zaskoczona, co?

– Dlaczego? –  odparła Sara, próbując jednocześnie opanować własne zmieszanie.

– Nie przejmuj się, Sara! — rzuciła niedbale Lisa — Do USG też myślałam, że to tylko urojona ciąża.

Sara wygasiła już resztki zdumienia na twarzy, uśmiechnęła się szeroko do Lisy, po czym podeszła do niej i serdecznie ją uścisnęła.

 – Moje gratulacje, Lisa!

– Dzięki!

– Nie mamy mat. – wtrąciła się Karin trzeźwiąco.

– Nie wiedziałyśmy, co zamówić. Tyle tego jest. – szybko dodała Lisa.

– Spokojnie, dziś poćwiczycie na naszych – są pod oknem, a po zajęciach dam wam info, co i gdzie zamówić.

– Super!

– No, to chodźcie. Zaczynamy! 

Lisa i Karin wzięły dwie maty i rozłożyły je na podłodze. Sara zaś powitała uczestniczki, czy raczej uczestników.

– Moje drogie przyszłe mamy, witam was serdecznie na kolejnych zajęciach z jogi! – Sara, która właśnie spostrzegła rodzynka, zatrzymała się na moment – Przepraszam, szanowny pan też w ciąży? – zwróciła się dziewczyna do rodzynka na sali – Zajęcia dla zwykłych grup prowadzone są we wtorki. Dziś mamy jogę dla kobiet w ciąży. Może pan nie doczytał?

Mężczyzna nawet się nie speszył. Uśmiechnął się tylko szeroko do prowadzącej zajęcia. – Oczywiście, że doczytałem. – odparł spokojnie. Po czym objął ramieniem stojącą przy nim kobietę w mocno zaawansowanej ciąży i dodał — My jesteśmy razem w ciąży.

Sara chrząknęła.

– Rozumiem. W takim razie witam i zapraszam!

Lisa i Karin spojrzały po sobie.

Urocze. – rzuciła szeptem do siostry Karin. Lisa wytrzeszczyła oczy, rozdziawiła usta, po czym wypuściła powietrze z płuc.

– Chyba się poryczę. 

Tymczasem Sara ponownie zwróciła się do uczestników zajęć:

– Widzę dziś sporo nowych uczestników, zanim więc przejdziemy do meritum, czyli samej jogi, to pozwolę sobie na parę słów wstępu. Gdybym miała najkrócej powiedzieć, czym dla mnie osobiście jest joga, to odpowiedź brzmiałaby, że jest moją wielką miłością. I oczywiście, szczerze wierzę, że również dla was moje drogie panie i … dla szanownego pana joga wkrótce stanie się miłością, która nie tylko pozwoli wam łatwiej i pełniej przejść przez ten wyjątkowy okres oczekiwania na potomka, ale pozostanie już z wami na zawsze — na resztę waszego życia.

– Trochę inaczej wyobrażam sobie wielką miłość. – powiedziała Lisa szeptem do Karin.

– Ciekawe czy przynajmniej jest odwzajemniona?

– Dla profanów joga to po prostu stretching, dla tych, którzy poznali już jej moc, to prawdziwy duchowy taniec z boskością, jak to poetycko ujęła dr Anodea Judith¹. – kontynuowała Sara.

– Coś mi się widzi, że jak po tym tańcu wkroczymy na chór do kościoła, to nas od razu na ołtarze wyniosą.  – Karin z odpowiednią miną do siostry.

– Mhm, santo subito! – odparła Lisa z ubawem – Na ołtarze to może cię. Mnie to prędzej na … stos.

– Joga ma miejsce zawsze wtedy, gdy robisz coś świadomie, z uwagą i celowo, bez względu, czy wykonujesz asanę, czy sięgasz po filiżankę z poranną kawą.  – ciągnęła dalej swój mini wykład prowadząca. – Joga ma miejsce zawsze, gdy ucieleśniasz swój wewnętrzny wdzięk. Czyż może być coś piękniejszego, moje drogie przyszłe mamy i drogi przyszły tato? Bo joga wbrew powszechnemu mniemaniu nie polega na samodoskonaleniu, lecz na samoakceptacji.

– No, to mi się nawet podoba! – wyszeptała Lisa do Karin.

– Doskonała już jestem, potrzebuję jeszcze tylko się zaakceptować. – odparła Karin.

– Na początek ułóżcie swoje maty na podłodze, czołem do mnie. — zakomenderowała Sara — Żeby delektować się delikatnością każdej asany, musicie zrelaksować całe ciało. Połóżcie się na macie, na plecach, ustawiając w jednej linii całe ciało od palców po czubek głowy.  Wyciągnijcie kość ogonową w kierunku stóp. Następnie, ułóżcie ręce i nogi symetrycznie wzdłuż ciała i skierujcie dłonie do góry. Głowę ułóżcie w linii biegnącej przez środek ciała, wydłużając tylną część szyi. Na koniec ściągnijcie łopatki tak, żeby skierowały się w dół, ku stopom. To jest wasza pierwsza asana – savasana, czyli pozycja trupa.

Przez salę przeszedł pomruk.

– Proszę się nie przejmować nazwami asan! One są dosyć osobliwe, choć nie pozbawione sensu. – odpowiedziała szybko na ten pomruk ćwiczących Sara — A teraz skupcie całą uwagę na swoim oddechu!  Pozwólcie, żeby oddech stał się nicą, która splecie ze sobą wasze ciało i umysł. Jak to pięknie powiedział Krishnamacharya: „Weź oddech, a odwiedzi cię Bóg, wstrzymaj oddech, a Bóg pozostanie przy tobie. Zrób wydech, a ty odwiedzisz Boga. Utrzymaj pusty oddech i poddaj się Bogu”.

– Jezu! – jęknęła Karin – Co za teksty! Ona w ogóle bywa normalna?

– Sara jest trochę zakręcona na punkcie wszystkiego, co zdrowe, świadome i duchowe. Stąd u niej ta joga, vega, eko, itd. – powiedziała spokojnie Lisa.

– Trochę zakręcona? Lisa, ona jest kompletnie nawiedzona!

–  Jak to buddystki.  — rzuciła wyrozumiale Lisa — Ale jak sobie kogoś znajdzie, to jej przejdzie ta cała … metafizyka.

– Gdybym wiedziała, że może przeleżę tu półtorej godziny, to bym w ogóle z łóżka   nie wstawała po południu!

– Zamknij się, Karin, bo nas stąd wyproszą! Ja tam mogę tu leżeć w tej pozycji trupa do samego porodu. Biorąc pod uwagę, że na pewno go nie przeżyję, to przynajmniej będę miała już ogląd, jak to jest być trupem.

– Całkiem przyjemnie. – odparła Karin z rozrzewnieniem.

Tymczasem Sara dalej przemawiała łagodnym i spokojnym głosem:

– Zainteresujcie się teraz tym, co się dzieje w waszym wnętrzu, na tyle, jak dalece zwykle interesujecie się tym, co się dzieje na zewnątrz. Eckhart Tolle słusznie zauważył, że gdy dojdzie się do ładu z własnym wnętrzem, wówczas to, co zewnętrzne, samo się ułoży. Ponieważ rzeczywistość pierwotna tkwi wewnątrz, a zewnętrzna jest wobec niej wtórna.

– No, to nawet nie jest takie głupie.  – przyznała Lisa.

– Może jednak nie będę żałować, że tu przyszłam.   – odparła niespodziewanie całkiem poważnie Karin.

^{1. Dr Anodea Judith, autorytet w dziedzinie integracji systemu czakr z systemami terapeutycznymi, jest specjalistką w zakresie terapii somatycznych, psychologiem i nauczycielem jogi, prowadzi również warsztaty. Jej książka „Joga czakralna. Esencja ćwiczeń wschodu,” była jedną z inspiracji do napisania tej mini scenki.}